سی و دو

یاد او کردم ز جان صد آهِ درد‌آلود خاست
خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل، دود خاست

دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم
آتشی افتاد در مِجمر که دود از عود خاست

از سرود درد من در بزم او افتاد شور
نِی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست