سی و هفت

به اعتماد کس ای غنچه راز دل مگشای
که بلبل تو به زاغ و زغن هم‌آواز است

نه زخم ماست هم‌این از کمان دشمن و بس
که دوست نیز کمان‌ساز و ناوک‌انداز است

زمان قه‌قهه‌ی کبک، خوش دراز کشید
مجال گریه‌ی خونین و چنگَلِ باز است