شصت و چهار

بسته بر فتراک و می‌پرسد که صیاد تو کیست؟
تیغ خون‌آلود، خود دارد که جلّاد تو کیست؟

ساختی کارم به یک پرسش که در کارت که بود
سخت پرکاری، نمی‌دانم که استاد تو کیست؟

لب کنی شیرین و پرسی کیست چون بینی مرا
بنده‌ام یعنی نمی‌دانی که فرهاد تو کیست؟