هشتاد و دو

یک التفات ز فرماندهان نازم نیست
ز دور رخصت یک سجده‌ی نیازم نیست

منه به گوشه‌ی طاق بلند استغنا
کلید وصل، که دستی چنان درازم نیست

خلاف عادت پروانه خواهد از من شمع
و گرنه ز آتش سوزنده احترازم نیست

صلاح کار در انکار عشق بینم لیک
تحمّلی که بُوَد پرده‌پوش رازم نیست