صد و هفتاد و چهار

هیچ‌کس چشم به سوی منِ بیمار نکرد
که به جان‌ دادن من گریه‌ی بسیار نکرد

که مرا در نظر آورد که از غایت ناز
چین بر ابرو نزد و روی به دیوار نکرد

هیچ سنگین‌دل بی‌رحم به غیر از تو نبود
که سرود غم من در دل او کار نکرد

روح آن کشته‌ی غم شاد که تا بود دمی
یار غم بود و شکایت ز غم یار نکرد