ز سوی مصر به کنعان عجب رهی است که باشدهنوز قافله در مصر و قاصد و خبر آیدکمینه خاصیت عشق، جذبهای است که کس راز هر دری که برانند بیش، بیشتر آیدسبو به دوش و صراحی به دست و محتسب از پینعوذبالله اگر پای من به سنگ بر آید