دویست و بیست و پنج

یک نگاه لطف از چشم تو ما را می‌رسد
گو کسی کاین نیز نتواند که بیند، کور باش

لطف با اغیار و کین با ما، تفاوت از کجاست؟
با همه هر نوع می‌باشی، به یک دستور باش

کار ما و کار «وحشی» پیش تیغت چون یکی است
گو دلت، بی‌رحم و بازوی ستم، پر زور باش