دویست و چهل و شش

مده از خنده فریب و مزن از غمزه، خدنگ
رو که ما را به تو من‌بعد نه صلح است و نه جنگ

عذرم این بس اگر از کوی تو رفتم که نماند
نام نیکی که توانم بدلش ساخت به ننگ

بلبل آن به که فریب گل رعنا نخورد
که دو روزی است وفاداری یاران دورنگ