دویست و شصت و سه

آمدم از سر نو بر سر پیوند قدیم
نو شد آن سلسله‌ی کهنه و آن بند قدیم

آمدم من به سر گریه‌ی خود به که تو نیز
بر سر ناز خود آیی و شکرخند قدیم

به وفای تو که تا روز قیامت باقی‌ست
عهد دیرین به قرار خود و سوگند قدیم

بهر آن حلقه به گوشی‌م که بودیم ای باد
برسان بندگی ما به خداوند قدیم

خلوتی خواهم و در بسته و یک محرم راز
که گشایم سر راز و گله‌ای چند قدیم