سی‌صد و هشت

هست هنوز ماه من، چشم و چراغ دیگران
سبزه‌ی او هنوز به از گل باغ دیگران

خلق، روان به هر طرف بهر سراغ یار من
بیهده من چرا روم بهر سراغ دیگران؟

رسته گلم ز بام و در، جای دگر چرا روم؟
با گل خود چه می‌کنم سبزه‌ی باغ دیگران

«وحشی» از او علاج کن سوز درون خویش را
فایده چیست سوختن از تف داغ دیگران